دلم برای کودکان معصومی که در این ایام به ناخواست تحت تأثیر آلودگی خارج از حد هوای تهران دچار مشکلات آشکار و نهان می شوند می سوزد...

دلم برای سالمندان زحمت کشیده ای که مزد زحماتشان در این شهر دود و غبار شده است می سوزد...

دلم برای همه ی همشهریهای خوبم که حقشان این دودها نیست می سوزد...

امیدوارم روزی کسی به فکر افتد. کاری بکند. 

حیف نیست شهر بسیار زیبایی که داریم در زیر این آلودگی ها محو شود؟ مسئولین محترم که تلاش در این بخش را روزی وظیفه ی خود خوانده اید الآن بیشتر از هر زمانی باید وظیفه شناسی خود را نشان دهید.

یادش بخیر...